گل سر سبد

چو غنچه سر به گریبان خود فرو بردن گل سر سبد آشنایی سخن است

رقم هندسه عرفی منه اشعار مرا هر جه زین باغ بروید گل سر سبد است

به روی گرم چو، مهر آنکه با خلایق زیست گل سر سبد روزگار خود باشد

بهار ما، نفس سرد و، چشم گریان است گل سر سبد سینه، داغ جانان است

گر التفات کنی سوی من بجای خودست گل سر سبد عاشقان روی توام