گشتاسپ

چو گشتاسپ هیشوی را دوست کرد به دانش ورا چون تن و پوست کرد

چو گشتاسپ الیاس را دید گفت که اکنون هنرها نباید نهفت

دگر نامور پور لهراسپ شاه چه کردش همی نام گشتاسپ شاه

ازو هیچ گشتاسپ نشکیفتی به می خوردن اندرش بفریفتی

بدو گفت گشتاسپ تندی مکن بلندی بیابی نژندی مکن

پسر بود گشتاسپ را سی و هشت دلیران کوه و سواران دشت

ز باره به آغوش بردارمش به شاهی ز گشتاسپ بگذارمش

از ایوان گشتاسپ باید که دود زبانه برآرد به چرخ کبود

چو گشتاسپ نزدیک دریا رسید پیاده شد و باژ خواهش بدید

چو گشتاسپ دید آن دلارای کام فرستاد نزدیک قیصر پیام