گشت آزاد

منت ایزد که هند گشت آزاد خلق باید که قل اعوذ دمند

در جهان داد بندگیش نداد که ز بند جهان نگشت آزاد

هرگز ز کمند زلف جانان جان و دل ما نگشت آزاد

چو بگشود از سر زلفش گره باز جهان از بوی زلفش گشت آزاد

گشت آزاد از تن و رنج جهان در جهان ساده و صحرای جان

روزی دو سه از وصل تو بودم دلشاد وز بند هوس شبی دو، دل گشت آزاد

بود درویش کز خود گشت آزاد قضای حضرت حق را رضا داد

ز فکر هر دو عالم گشت آزاد بقید عشق او هر کو اسیر است

چو سور یار شیرین خورد فرهاد ز قید خو بکلی گشت آزاد

هر که او لعل جانفزای تو دید گشت آزاد از فراق شدید