گریوه

عربی خوزستانی دارای لهجه‌های متفاوت بین مناطق مختلف آن می‌باشد اما در هر حال بیشترین شباهت را با لهجهٔ جنوب عراق دارد. گرچه ارزیابی زبانی از خوزستان تاکنون انجام نشده، گویش‌های صحبت شده توسط ایرانی زبانان استان به نظر بر سه نوع می‌رسد: دزفولی- اهوازی-شوشتری، که در آن سه شهر بدان صحبت می‌شود، و زبان لری بختیاری که توسط مردمی که در مناطق کم ارتفاع خوزستان و کسانی که در روستاها و شهرهایی چون آغاجاری، مسجدسلیمان، باغ‌ملک، ایذه و … زندگی می‌کنند، صحبت می‌شود و زبان لری بالاگریوه ای که توسط مردم شهرستان اندیمشک و شوش صحبت می‌شود. زبانهای فارسی، عربی، لری، و دزفولی در شوش صحبت می‌شود.

هست صعب آنچنان گریوه مرگ که در آن شد پیام سام سوار

چون تو صد آدمی ز ره برده‌ست هریکی بر گریوه مرده‌ست

بار ما شیشه و گریوه بلند خر ما لنگ و راه ناهموار

می‌رفت چنانکه آب در چاه می‌آمد صد گریوه بر راه

گفت من بسیار می‌افتم برو در گریوه و راه و در بازار و کو

به فرمان شه راه میروفتند گریوه به پولاد میکوفتند

همان به که گردیم ازین راه تنگ گریوه نوردیم و ساییم سنگ

کاهن تیز آن گریوهٔ سنگ لعل و الماس ریخت صد فرسنگ

آن قدر بار بر ستور آویز که نماند برین گریوهٔ تیز

تو آن سرافیلستی که بردی از خاطر گریوه ملک الموت راه پر آشوب