گرگن

معنی کلمه گرگن در لغت نامه دهخدا

گرگن. [ گ َ گ ِ ] ( ص مرکب ) مخفف گرگین. شخصی را گویند که صاحب گر باشد، یعنی علت جرب داشته باشد چه گن به معنی صاحب هم آمده است. ( برهان ) ( آنندراج ). اَجرَب. ( لغت نامه حریری ). جرباء. ( بحر الجواهر ) :
گر نخواهی رنج گر از گرگنان پرهیز کن
جهل گر است ای پسر پرهیز کن زین زشتگر.ناصرخسرو.رجوع به گرگین شود.
گرگن. [ گ ُ گ ُ ] ( اِ ) دلمل باشد و آن غله ای است که هنوز خوب نرسیده و گاهی در آتش بریان کنندو خورند. ( برهان ) ( آنندراج ). رجوع به کَرکَن شود.
گرگن. [ گ ُ گ ُ ] ( اِ ) ضابطه ولایت را گویند. ( جهانگیری ). || ( اِخ ) نام پهلوانی بود که افراسیاب به یاری پیران برای جنگ طوس و رستم فرستاد. ( جهانگیری ).

معنی کلمه گرگن در فرهنگ معین

(گُ گُ ) (اِ. ) غله ای که هنوز خوب نرسیده باشد، و آن را گاه در آتش بریان کنند و خورند.

معنی کلمه گرگن در فرهنگ فارسی

پسر میلاد پهلوانی است ایرانی . میلاد بقول نولد که محرف مهرداد ( نام پادشاه اشکانی ) است . در داستان جنگ بیژن با گرازان کسیکه مایه رنج بیژن و افکندن او در بند تورانیان شد گرگین میلاد بود . وی از جانب پادشاه ایران حکمران خوارزم گشت و شهری بنام خود ساخت که گرگان نامیده شد : [ به طوس و به گودرز گشوادگان به گیو و به گرگین از آزادگان . ] ( فردوسی )
( اسم ) غله ای که هنوز خوب نرسیده باشد و آنرا گاه در آتش بریان کنند و خورند دلمل .

معنی کلمه گرگن در ویکی واژه

غله‌ای که هنوز خوب نرسیده باشد، و آن را گاه در آتش بریان کنند و خورند.

جملاتی از کاربرد کلمه گرگن

از این وزیران بینیم درد و رنج و زیان که بدتر از سگ و گرگند مردم سگسار
یک دو رطل گران به حافظ ده گرگناه است و گر ثواب بیار
ز گرگنج رخشد گهی رایتش گهی از در باری و قندهار
سگ و گرگند اعونانِ ایشان کلاغانند شاگردانِ اعوان
بزرگان آن بوم و ویران همه هواخواه گرگند و یار رمه
زین طایفه امن آدمی ممکن نیست اینها همه گرگند شبانی باید
اگر تخت سلیمان رفت بر باد وگرگنج فریدونی برافتاد
وگرگنند گذر چون به داغ او نگرند ز چشم چشمه‌ کنند و ز موی جسم‌ گیا
خود همین اعراض محض است از خدا گرگنی برلفظ یا هو اکتفا
کاین وزیران پیش ما گرگند و پیش دشمنان سگ بر اَجانِب تاج‌بخشانند و از ما باج‌گیران