گرگ میش

روان از خشم و شهوت در عذاب از بهر تن تا کی دو گرگ میش پرور را جگر خای شبان بینی

بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت شبان دادگر از چنگ گرگ میش گرفت

شب فغانی که: گرگ میش برد روز آهی که؟ دزد خیش برد

یکی داد گسترد کز داد اوی ابا گرگ میش آب خوردی به جوی

چو رامین راه گرگان را کمر بست تو گفتی گرگ میشش را جگر خست

بود از گرگ میش باج ستان هر کجا عدل او شبان باشد

نشگفت اگر به قوت فتویش بعد از این باگرگ میش کشته لجاح دیت کند