گروگر

جان برادر تو نیز همچو گروگر جان به وطن باز و دل به مهر وطن بند

بتندی براه اندر آورد روی بسوی گروگرد شد جنگجوی

همچو گروگر شود به سوگ وطن جفت هر که نگیرد ز سوگ او به وطن پند

گروگر فرستادم از بهر دین بیارای گفتا به دانش زمین

تو غم مردم همی خوری به شب و روز غمخور توکیست‌؟ پادشاه گروگر

فرزند تو امروز بود جاهل و عاصی فردات چه فریاد رسد پیش گروگر؟

از مصطفی خلیفه و چون آدم صفی از خود خلیفه کرد خدای گروگرش

گر این کار بدهد گروگر ترا زشاهی مرا نام و دیگر ترا

آنی تو که ملک وقف کرده ست بر نام تو ایزد گروگر

سپهبد چو لشکر برو گرد شد ز آتش براه گروگرد شد