گرم سخن

گفتم مگرم سخن دهد دست دانستم کز مگر چه خیزد

مرا مدح شه کرد گرم سخن وگرنه زبان بود مهر دهن

چه شد که گرم سخن ساخته است عشق مرا شکر ز خاطر طوطی به گفتگو نرود

دماغ مرا بر سخن کرد گرم سخن گفت با من به آواز نرم

چون شمع ما را هم زبان، گرم سخن خواهد شدن امشب عجب هنگامه ای در انجمن خواهد شدن

ز روی گرم سخن پخته می شود صائب که می شود ثمر خام از آفتاب لذیذ

گشته با غیر چرا گرم سخن یار، طبیب گرنه از آتش می شرم و حیا می‌سوزد

به نزدیک ایشان حسین (ع) و حسن(ع) به هم هر چهارند گرم سخن

فرستاده را چند گفتند گرم سخنهای شیرین به آواز نرم

بودیم ما وخادم گرم سخنوری ناگه طراق سندان برخاست از درا