گرستن

که چشمم کور شد از بس گرستن تنم خواهد همی از جان گسستن

ز افغان آن بانوی مویه گر گرستند آن بانوان دگر

دارم امیدها به گرستن که دست داد از گریه خوشه های گهر تاک را به هم

چو این گفت یاران گرستند زار زکار یزید و سر شهریار

چو لختی بدینگونه آن بانوان بدان سر گرستند زار و نوان

ابر نتواند تهی کرد از گرفتن بحر را از گرستن کی شود خالی دل پر خون ما؟

قوله تعالی: وَ إِنْ نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ... الآیة. یک قول آنست که اینان اهل بدعت و اهواءاند که کتاب خدا و سنّت مصطفی واپس داشتند و آن را سست دیدند، و صواب دید رأی خویش و مستحسنات عقول فرا پیش داشتند و بچشم تعظیم در آن ننگرستند تا اسیر تهمت و شبهت گشتند، نه اعتقاد بر بصیرت دارند نه سخن بر بیّنت نه طریق کتاب و سنّت، راست چون درختی که بیخش بدعت، ساقش ضلالت، شاخش لعنت، برگش عقوبت، شکوفه‌اش ندامت، میوه‌اش حسرت.

چو شاه از بازویش داد آن نشان باز ازان شادی، گرستن کرد آغاز

گهی خندم چو صبح و باز چون شمع بحال خود مرا باید گرستن

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ (۸۸) نگرستنی در نگرست در شمار نجوم بفریب و دستان.