گرزن

ز بس ریختم اشک خونین به مستی رگ تاک را گرزنی خون برآید

تن‌افروزی چو از مرجان بود در دست تو پاره سرافرازی چو از سنبل بود بر فرق تو گرزن

سزد گرزند طعنه بر مرغزار سزد گر کند خنده در گلستان

لفظها را ثنای تو دستان فرقها را مدیح تو گرزن

گرزنم دست در آن دگمه زر بفروشم خرمن مه بجوی خوشه پروین بدوجو

یکی صاحب صور نوبت زنش گذشته زعرش برین گرزنش

چرخ مانند گرزنی که بود اندرو در و گوهر گرزن

گر گهر پروری این گونه بپرور که بود جای او برسر و دیگر گهران برگرزن

گرکند سرکشی وگرزند از پای لگد گو به گوشش خرکا ای خرکا ای خرکا

پسر پادشاه شرع است او دارد از علم و حلم گرزن خویش