گردون

سپاه ابر سماطین زده است بر گردون سپاه لاله مغانی کشیده بر کهسار

همان گردون که بر تو کرد بیداد به عذر آید ترا روزی دهد داد

چون تو گردون سریر نتوان یافت چون من اختر ضمیر نتوان یافت

چو تو ساغر نهی بر کف ترا جنت سزد مجلس چو تو جولان کنی در صف ترا گردون سزد میدان

دو اسبه رو به هم آورده در بساط غرور ستاره بازی گردون مگر نمی دانند

دیده ی دل کو به گردون بنگریست دید کانجا هر دمی میناگریست

گهی از جا به ناخن کوه کندی به گردون برده بر فرقش فکندی

کرده گردون آفتاب شرع را سر بر سنین گشته با یک نیزه خورشید جهان آرا بلند

پیش منعم شکوهٔ گردون مکن دست خویش از آستین بیرون مکن

جهان دید پر مرد پولادپوش به گردون رسیده ز هر سو خروش