گردنکشی

سکندر با همه گردنکشی چاووش درگاهش ارسطو با همه دانشوری طفل دبستانش

چو با سفله، گویی به لطف و خوشی فزون گرددش کبر و گردنکشی

شیراز اقبال جنون گردنکشی از سر گذاشت می کند خون در دل مجنون، سگ لیلی هنوز

افتادگی برآورد از خاک دانه را گردنکشی به خاک نشاند نشانه را

خودنمایی کردن از اهل طمع زیبنده نیست پیش خم گردنکشی بیهوده مینا می‌کند

مبادا جز از داد آیین من مباد آز و گردنکشی دین من

پیر هم گشتست با من می کند گردنکشی تا دم محشر مگر خود را جوان خواهد گرفت

أَلْقِیا فِی جَهَنَّمَ، که در افکنید در دوزخ، کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ (۲۴) هر ناگرویده گردنکشی شوخ.

به هندوستان در زنم آتشی نمانم در آن بوم گردنکشی

چو بود از جوانی و گردنکشی هم آن جانب آبی هم این آتشی