گردن فراز

یکی هفته ز آن پس به شادی و ناز همی بود با گرد گردن فراز

گر این پادشاهان گردن فراز که در لهو و عیشند و با کام و ناز

بانجام آوری آغازِ رازم که تا گردن کشم گردن فرازم

بدو گفت شیروی گردن فراز بمان تا بیاید به درگه فراز

وزان جایگه شاد گشتند باز فروزنده شد بخت گردن فراز

من عاجز و حسود مسلط ولی چه سود روزی به زور بازوی گردن فراز نیست

بدو گفت قیصر که بگشای راز چه گفت آن خردمند گردن فراز

برفتند با هم سوی خوشنواز سیوسس اباشاه گردن فراز

اگر میل تو باشد ای نیک‌پی هم از نسل گردن فرازان کی

ز بغداد و گردن فرازان کرخ بفرمود تا با کمانهای چرخ