گربز

آن خوری آنجا که با تو باشد از ایدر جای ستم نیست آن و گربزی و فن

گفت کان گربزی و رایت کو‌؟! وان درفشِ گره‌گشایت کو‌؟!

وادی وادی ز میش تا بز با چوپانان راد گربز

چو با قضای اجل بر نمی‌توان آمد تفاوتی نکند گربزی و دانایی

گربزانند که از عقل و خبر می‌دزدند خود چه دارند کسی را که ز خود بی‌خبرست

درین گیتی چه نادان و چه گربز به کار خویش حیرانند و عاجز

ابله ار چند پر از زور بود لیک به رأی گرچه بیزور بود بشکند او را گربز

سخت‌رویی ز گربزی بهتر احمدی خوب‌تر ز بولهبی

ز کارآگهان گربزی برگزید برفت و سپه را یکایک بدید

عارضی با مال و ملک و تا رسی بر آب و نان کشته‌ای در خاک نادانی درخت گربزی