گرانجان

به هر طریق که باشد میان مجلس انس یقین که صعب تر از صحبت گرانجان نیست

سر بیمغز ما را چاره‌ای دیگر نمی‌باشد مگر تیغی شود ناخن بر این عقد گرانجانی

گرانجانی نگردد لنگر تمکین خسیسان را که بهر جذب سوزن رعشه بر آهن ربا افتد

نیست ممکن نقش پا را از زمین برخاستن هر گرانجانی که در دنبال محمل ماندماند

گوش اقبال را مباد کند نفست رنجه از گرانجانی

از گرانجانی در آن عالم کنندش سنگسار هر که بر دل خلق را بسیار می گردد گران

(نغمه افسوس از مرغ چمن خواهی شنید رخت اگر با این گرانجانی به گلشن می کشی)

رسوای دهرم و غم پنهاینم به جاست خاکم به باد رفت و گرانجانیم به جاست

زاهد خشک درین حلقه اگر پای نهد با گرانجانی ذاتی به هوس می رقصد

چون دو تا شد قدت از پیری گرانجانی مکن بیش ازین استادگی با اسب چوگانی مکن