گران رکاب

چو منش رکاب بوسم چه سبک عنان سواری چو به غیر همعنان شد چو بلا گران رکابی

دویده بود به عالم سبک عنانی من گران رکابی درد تو پایدارم کرد

سیل بنای هستی است زخم گران رکابش شمشیر اگر به ظاهر هموار می‌نماید

گران رکابی ا زحلم او گرفت زمین سبک عنانی از عزم او ربود زمان

گران رکاب بماندن، سبک عنان بشدن به وزن کوه ولی در شتاب یک مثقال

آزاده خاطران را فکری عنان نگیرد گر غم گران رکابست دل تیز گام گردان

گر مانده اند در صف دعوی، گران رکاب چالاکیی ز دست و عنانم ندیده اند

حسام روشن روز امل کند تیره گران رکاب تو نرخ اجل کند ارزان

تو به درد من رسیدی به ضمیرم آرمیدی ز نگاه من رمیدی به چنین گران رکابی

ور بنگرند سوی زمین و زمان بخشم عزم سبک عنانت و حزم گران رکاب