گذار

نیمروزی ماند اگر از روزگار رو رو ای همدم مرا با خود گذار

سر من گرچه نشاید که به فتراک ببندی چه شود گر بگذاری که نهم بر سم مرکب

میان ما و او راه سخن از دل به دل باشد که نتواند گذارد با ادا فهمان زبان منت

عبده پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به ایران بازگشت و شرکت سهامی سی‌آرسی را در سال ۱۳۳۵ بنیانگذاری کرد. فاطمه پهلوی و محمد امیر خاتمی نیز دیگر سهامداران عمده این شرکت بودند.

سیه گفت کز دست نگذارمش هم امشب به تو خفته بسپارمش

میازار و به لطفم نیک بنواز که هستم من غریبی رهگذاری

یک زمان مگذار بی درد خودم تا مرا در هجر تو یاری بود

ابن خلدون در موراد دیگری هم مثل تأیید صحت نسب علویان مصر گفته‌های ابن اثیر را دوباره بازگو می‌کند و آن‌ها را صادق می‌داند یا در مورد محمد بن تومرت، بنیان‌گذار موحدون ویژگی‌های شخصیتی که برای او ذکر می‌کنند به یک شکل است. ابن خلدون در نوشته‌های خود تحت تأثیر ابن اثیر است و درواقع باعث شد ابن خلدون موفق شود به وسیلهٔ نقد اخبار و اسناد که از ابن اثیر آموخته بود، به نقد آثار بزرگان دیگری چون طبری، مسعودی و.. بپردازد و حلقهٔ مفقود شده میان این‌ها ابن اثیر بود.

به صحرای جنون هم، خوش نشین سایهٔ آهم مرا در آفتاب، این ابر دامن دار نگذارد

گوشه گیران را مسلم کی گذارد روزگار؟ از گرانان می کشد آزار،عنقا بیشتر

نشیند بر سر راه تو فایز که شاید بگذری و جان گذارم

دست بگذار تاش می‌بوسند تن بهل، تا درو همی دوسند

داستان قرآن ذوالقرنین را در ساخت حائلی بزرگ به منظور محصور کردن قوم‌های گوگ و ماگوگ که «در زمین فساد بزرگ می‌کنند» وصف می‌کند. داستانی مشابه دربارهٔ اسکندر در رمانس اسکندر یافته شده‌است و منشأ داستان می‌تواند تا ۳۲۹ میلادی به عقب تاریخ‌گذاری شود.[نیازمند منبع]