گداز

چو شمع از فکر هستی می‌گدازم بغل واکردن جیبم نهنگیست

دل او را ز غم به جان آرد تن او را ز غصه بگدازد

حبیب سماعی رابطه‌ای عاشقانه با پروانه خوانندهٔ آن زمان داشته و این عشق، در نواخته‌های او تأثیرگذار بوده‌است. روح‌الله خالقی، از پنج صفحه به جا مانده از پروانه و حبیب یاد می‌کند که هنوز پس از هفتاد سال که از عمرشان می‌گذرد، سخت تأثیرگذار است. «مرگ نابهنگام و جانگداز پروانه بازار این صفحات را گرم‌تر کرد.»

بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت

جانم ز تاب مهر تو شمعیست در گداز چشمم ز شوق لعل تو دُرجیست پرگهر

آتش اگر در وجودِ شمع نیفتد مومِ بیفسرده در گداز نیاید

مقصد پروانه هستی گداز در قدم شمع بود سوز و ساز

بدانست رازش نهان شاه روم شد از غم گدازنده مانند موم

زیادت گر شود غافل گدازد دلم از دوری آتش کباب است

بنابراین با توجه به سنگ‌شناسی یادشده، می‌توان گفت: افیولیت‌ها سنگ‌هایی هستند با منشأ گوشته فوقانی که در زیر اقیانوس‌ها بالا آمده‌اند و در مجاورت با آب اقیانوس‌ها سریع سرد شده و گدازه‌ای بالشی را تشکیل داده‌اند.

گر تو یارا عاشقی ماننده این شمع باش جمله شب می‌گداز و جمله شب خوش می‌بسوز

، از نظر ژیزمان بلوری - آگرگات دانه‌ای - توده‌ای فراوان ; گدازه‌های آندزیتی، دیوریتی و سینیتی درآلمان غربی، فرانسه، ایتالیا، فنلاند، گروئنلند و آمریکای جنوبی یافت می‌شود.

هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ میگوید: آنچه کردیم از کرامت و اهانت، و آنچه نمودیم از نواخت و سیاست، بآن کردیم تا بدان مردمان عبرت گیرند، و دانایان پند پذیرند، و زیرکان دریابند، و هوشیاران در هوشیاری بیفزایند، غافلان از غفلت‌باز گردند، گهی در قهر و عدل اللَّه نگرند، از هلاک متمرّدان و خسران اهل طغیان براندیشند، و از بیم چون نمک در آب بگدازند. گه در فضل و لطف اللَّه نگرند، نواخت پیغامبران و کرامت دوستان یاد کنند، چون گل بر بار بشکفند. خدا را گه چنان پرستند و گه چنین. ربّ العالمین از مؤمنان این تردّد و اختلاف حال در پرستگاری و طاعت داری بپسندید و ایشان را در آن بستود، گفت: یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً جای دیگر گفت: یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً.