گبر

مبال گبر و یهودست این سرای عفن به خود چو کرم به راز اندرین مبال مبال

تا گبر نشی با تو بتی یار نبو ور گبر شی از بهر بتی عار نبو

کمان گروههٔ گبران ندارد آن مهره که چار مرغ خلیل اندر آورد ز هوا

خدا گواست که گرجرم ما همین عشق است گناه گبر و مسلمان به جرم ما بخشند

چهار روز در نزد زرتشتیان ارج بسیار ویژه‌ای دارد: مهر، آذر، ورهرام و اشتاد و برای هر یک از آن ها ایزدکده‌های ساخته شده است. یکی از نیایشگاه‌های زرتشتیان کرمان، «شاه اشتاد ایزد» نام دارد. این آتشکده که در «گبر محله» در شمال شرقی شهر کرمان جای دارد، به این ایزد ویژه شده است.

از خود برون نرفته و در هم فتاده تنگ در راه حق به گبر و مسلمان خورم دریغ

بتو گردون ارادت آورده در تو گبران شهادت آورده

گبر و مغ و ترسا را جویای تو می‌بینم روی همه عالم را واسوی تو می‌بینم

نباشد مرد هر مردی که او دستار بر بندد نباشد گبر،هرگبر که او زنار بربندد

برقیست محبت که ازو افتاده است در جان مسلمان و دل گبر آتش

گویند عبداللّه مبارک وقتی با گبری کارزار می کرد وقت نماز گبر اندر آمد، گبر زمان خواست ازوی، ویرا زمان داد چون آفتاب را سجود کرد ابن المبارک خواست که ویرا ضربتی زند آوازی شنید از هوا که واوَفْوا بِالْعَهْدِ اِنَّ الْعَهْدَ کانَ مسؤولاً از آن باز ایستاد چون گبر نماز بکرد گفت چرا باز ایستادی از آن اندیشه که کرده بودی قصّه باز گفت گبر گفت کریم خدائی است که از بهر دشمن با دوست عتاب کند و مسلمان شد و از بهترین مسلمانان بود.