کینه جویی

بآرام بر کینه جویی همی گل زهر خیره ببویی همی

بر خصم مکش به کینه جویی تیغی که به خون دوست شویی

هر که را دشمن شوم بر عیب خود محرم کنم تا ز بیم طعنه با او کینه جویی کم کنم

سراپای بر آتش فتنه، دم پی کینه جویی قدش گشته خم

دگر پور اشعث بدان سوی تاخت درفش از پی کینه جویی فراخت

ما را چه ره ستیزه رویی امکان نزاع و کینه جویی

نوبت به کینه جویی دشمن نمی دهیم سنگی گرفته در پی دیوانه خودیم

به کینه جوییی افلاک عشق می بازیم که هرکه دشمن ما شد به دوست مانندست

که گر کینه جویی نیازارمت درختی که کشتی به بار آرمت

افلاک در سماعند از کینه جویی خلق بر اهل فتنه عید است، روزی که جنگ باشد