کین ایرج

چو از کین ایرج بپردخت شاه به دریا فرود آمد او با سپاه

کزین باره از کین ایرج سخن نرانیم و از روزگار کهن

بیست و نهم کین ایرج

چو کردی کین ایرج را سرآغاز جهان را کین ایرج نو شدی باز

دلیران یکایک چو شیر ژیان همه بسته بر کین ایرج میان

بدان تا چو فرزند قیصر نژاد بود کین ایرج نیارد بیاد

درختی که از کین ایرج برست به خون برگ و بارش بخواهیم شست

گر این کین ایرج به دست از نخست منوچهر کرد آن به مردی درست

بجستم ز سلم و ز تور سترگ همان کین ایرج نیای بزرگ