کیفیت

تا خبردار شدیم از غم عشقت چو صغیر یکسر از کیفیت هر دو جهان بی‌خبریم

زکیفیت نباشد جلوه گاه دوستان خالی به بوی می لب جام تهی بوسیدنی دارد

کیفیتی ز چشمت شد در شراب داخل یا آنکه دختر رز تنهاست در پیاله

کیفیت جوانی ما را خمار نیست کز دست پیر میکده ساغر گرفته‌ایم

خرامت را بود کیفیت گردیدن ساغر زمین و آسمان را از شراب جلوه مستان کن

هر روز دهد حسن ترا رونق دیگر کیفیت نظّاره صاحب‌نظری چند

آیین گدا را به توانگر چه مناسب کیفیت بی قیدی ما شاه ندارد

کس درآن باده مرد افکن گلرنگ نیافت کاین همه کیفیت از نرگس مستانه کیست

خرگوش بسلامت باز رفت. وحوش از صورت حال و کیفیت کار شیر پرسیدند، گفت: او را غوطی دادم که چون گنج قارون خاک خورد شد. همه بر مرکب شادمانگی سوار گشتند و در مرغزار امن و راحت جولانی نمودند، و این بیت را ورد ساختند:

هوای عالم دیوانگی کیفیتی دارد شرر چون اشکش از ابر چمن پرداز می بارد