کیسه بر

دست غیری مبر که در همه شهر قلب کاران کیسه بر ماییم

گویند وقتی قحطی بود اندر بصره، حبیب عجمی طعام بسیار خرید به نسیه و به درویشان داد و کیسه‌ای بدوخت و در زیر سر کرد چون به تقاضا آمدندی کیسه برگرفتی، پر از درم بودی و وامهای ایشان بدادی.

فلک که کیسه بر عمر تست شب همه شب گشاده چشم به قصد تو و تو اندر خواب

بی تو از تن چه کیسه بردوزم؟ یا ز جان، من چه طرف بربندم؟

همه مال و دل بداده سر کیسه برگشاده به امید کیسه تو که خلاصه وفایی

کیسه بر چرخ مدوزید که این دون همت ماه را از دل خود زاد سفر می بخشد

نگه دارد آن شوخ در کیسه در که بیند همه خلق را کیسه بر

ز کنجش زمین کیسه بر دوخته سمن سیم و خیری زر اندوخته

کیسه برانند در این رهگذر هرکه تهی کیسه‌تر آسوده‌تر

آن‌چنان مهتاب پیماید به سحر کز خسان صد کیسه برباید به سحر