کیجا

خجیره کیجا، هیٰا هیٰا شُومّی کو گندم به دِرُو، بینج بَنِشٰا شومّی کو

امیر گنه: عاشقمه یکی کیجاره کمون برفه و مسّه چشِ دْ تاره

خجیره کیجا، ته جمه نارنجیه ریکا بورده گیلونْ براجنّیهْ

کیجا تُو خجیری و خجیره ته وَنگْ تو کوکِ مِجِشّْ کِنّی هِلٰالِه‌یِ رَنگْ

نما شترِ سَرْ دَیْمِهْ پلِ میون رو کیجا زلیله زوئه، مه گوگزا کو؟

امروز دشته سر، بدیمه شه کیجاره اِزّالْ دَوِسِّهْ، دِساله گوکزاره

کیجا دَستْ به زلفْ گنهْ: قَسمْ به ذاته خشْ مزُوئهْ مه زلفْ وُ اُویِ حیٰاته

از معروف‌ترین سقانفارهای مازندران می‌توان به «کیجا تکیه» در شهر بابل، «شیاده» و «کبریاکلا» در اطراف بابل و «آهنگرکلا»، «زرین‌کلا» و «هندوکلا» در آمل اشاره نمود. البته نوع بدون تزئینات سقانفارها کاربرد کشاورزی نیز دارند و در شالیزارها برای حفاظت و نگهبانی از کشتزار به کار گرفته می‌شوند.

لام و جیم و کاف رهْ مُشتری بسیارهْ کیجا سَرْگردُونْ بَکردی تهْ اِمارهْ