کیایی

معنی کلمه کیایی در لغت نامه دهخدا

کیایی. ( حامص ) پادشاهی. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کارش آن بود کآن کیایی یافت
از چنان پیشه پادشایی یافت.نظامی ( هفت پیکر ص 104 ).شام دیلم گله که چاکر توست
مشکبو از کیایی در توست.نظامی ( هفت پیکر چ وحید ص 29 ). || حکومت. ولایت ( مطلقاً ). || بزرگی. سروری. ( فرهنگ فارسی معین ) :
گویی از جان کسی حدیث کند
چه کنم از کیایی آن دارم.انوری.مرا کاندر کیایی جز دلی نیست
تو را بر دل از آن باری نباشد. انوری.فی الجمله وزیر... آن دو بزرگ را به دست حشم خوارزم بازداد و در ایذا و مطالبت وصیت می کرد تا اصداف کیایی ایشان از دُرر نعمت تهی گردانید. ( المضاف الی بدایع الازمان ص 8 ).
چه سود افسوس من کز کدخدایی
جز این مویی ندارم در کیایی.نظامی.خوشتر آید تو را کبابی گور
از هزاران چنین کیایی شور .نظامی ( هفت پیکر چ وحید ص 87 ). || حکومت طبرستان ( خصوصاً ). ( فرهنگ فارسی معین ) :
چون قصد کیا کرد به گرگان و به آمل
بگذاشت کیا مملکت خویش و کیایی.منوچهری.بدی دیلم کیایی برگزیدی
تبر بفروختی زوبین خریدی.نظامی. || خداوندی و مالکیت یا دهقنت. ( هفت پیکر چ وحید حاشیه ص 333 ) :
گفت باغیم در کیایی بود
کآشناییش روشنایی بود .نظامی ( هفت پیکر ایضاً ).|| ( ص نسبی ) دیلمی. منسوب به کیا : در همه عراق توان گفت که مردی لشکری چنانکه به کار آید، نیست. هستندی گروهی کیایی فراخ شلوار. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 263 ).

معنی کلمه کیایی در فرهنگ معین

(حامص . ) ۱ - پادشاهی . ۲ - بزرگی ، سروری . ۳ - ولایت .

معنی کلمه کیایی در فرهنگ عمید

۱. [مجاز] بزرگی.
۲. فرمانروایی.

معنی کلمه کیایی در فرهنگ فارسی

شاعر و فیلسوف چین ( و . ۱۹۸ - ف . ۱۶۶ ق . م . ) وی یکی از نویسندگان و شعرای معروف زمان خود بود و کتابی بنام [ شین - شو ] از او باقی است .
۱ - پادشاهی . ۲ - حکومت ولایت ( مطلقا ) . ۳ - حکومت طبرستان ( خصوصا ) . ۴- بزرگی سروری .

جملاتی از کاربرد کلمه کیایی

۵. پرتو، افشین. «زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فکری برپایی فرمانروایی کیاییان». نخستین همایش ملی ایران‌شناسی (تهران: بنیاد ایران‌شناسی)، خرداد ۱۳۸۱
بهمن ۱۳۹۹، در آیینِ ششمین سال‌نوای موسیقی ایران، از اسماعیل تهرانی، تقدیر به ‌عمل آمد. میلاد کیایی در غیاب وی، لوح تقدیر و تندیس «سال‌نوا» را دریافت کرد.
شام دیلم گله که چاکر توست مشک‌بو از کیایی در توست
همه کوه و هامون گیاه و کیا کیایی نهان در بن هر گیاه
خوشتر آید ترا کبابی گور از هزاران چنین کیایی شور
کاین کار و کیایی از پی چیست او کیست کیای کار او کیست
گر مرا محنت گیائی می‌دهد از باغ عشق در شک افتم کن مرا دولت کیایی می‌دهد
در کسب بقای ابد ونام نکو کوش کاین ماند و بس با تو ازین کرد و کیایی
گویی از جان کسی حدیث کند چه کنم در کیایی آن دارم
در بخش‌هایی از موئسیا (شمال شرقی صربستان مرکزی) اسکوردیسکی‌ها و تراکیایی‌ها در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند، که این موضوع در یافته‌های باستان‌شناسی گودال‌ها و گنجینه‌ها، از قرن سوم قبل از میلاد تا قرن اول پیش از میلاد، مشهود است.
پر کن قدح می به نزاری ده و بِستان از وی همه سرمایه ی کردی و کیایی
مُلک بدین کار‌کیایی تُراست سینه کن، این سینه‌گشایی تُراست
بر اساس شواهد علمی، سکونتگاه‌های اسکوردیسکی در شرق رودخانه موراوا تراکیایی شده بودند.
سر فرو بردیم تا بر سروران سرور شدیم چاکری کردیم تا کار کیایی یافتیم
البته عده‌ای دیگر از سادات کیایی در این محل دفن شده‌اند.
زانتوس ایالت شهری بود که توسط پادشاهی اداره می‌شد که تحت فرمانروایی شاهنشاهی هخامنشی بود. تداوم حکومت سلسله در زانتوس از طریق سنت ساخت مقبره‌های ستونی نشان داده شد. هنگامی که این مقبره‌ها ساخته شدند، ایده‌های هنری غالب یونانی کلاسیک متاخر در بناهای لیکیایی نفوذ کرد. مقبره‌ها از ساخت سنت محلی دور شدند و به دنبال تجدید حیات یونانیان در این زمان، از ربع دوم قرن چهارم قبل از میلاد (۳۷۵–۳۵۰ قبل از میلاد) شروع به ایجاد نماهای معابد یونانی ستون دار کردند.
دانشمندان دربارهٔ سازندگان کتیبه‌هایی که به زبان یونانی و دو نوع مختلف لیکیایی نوشته شده‌اند، حدس و گمان ارائه کرده‌اند. کتیبه یونانی تقدیم این بنای تاریخی است که احتمالاً به ۱۲ خدای یونانی اختصاص دارد و قدیمی‌ترین کتیبه یونانی شناخته شده در لیکیا است. کتیبه‌های زبان میلواسی (لیکیایی ب یا لیکیایی ۲) هنوز به‌طور کامل رمزگشایی نشده‌اند، اما کتیبه‌های لیکیایی ۱، آخرین کتیبه‌هایی که بر روی ستون حک شده‌است، ترجمه شده‌اند. خالق ستون کتیبه‌ای ناشناخته است، زیرا تعدادی از حروف تشکیل دهنده نام فرد در کتیبه لیکیایی گم شده‌است.