کیانی

بنالید ای دوستان و بگریید بر آن طلعت خوب و فرّ کیانی

به یک دست گرز و به دیگر عنان کیانی کمر بسته اندرمیان

کمان کیانی و گرز گران همان نیزه و تیغ گند آوران

همان ختلی خرام خسروانی سرْ‌افسار‌ِ زر و طوق کیانی

این دهکده از سرچشمه های شعر بختیاری می باشد و شاعرانی چون وحید کیانیان و یاسر کیانی،جمشید پورکیان و حمید میرعلایی در این خطه رشد و پرورش یافته اند.

حکام لار خود را از نژاد گرگین میلاد کیانی می‌دانستند. بین مردم مشهور بود که کیخسرو کیانی، گرگین میلاد را به حکومت آن شهر فرستاد و چون پسر او لار نام داشت و بعدها جانشین پدر شد، شهر به نام او موسوم شد، گرگین میلاد هنگام ورود به شهر ۷ سال منتظر رسیدن ساعت سعد ماند و بعد داخل شد، و از آن زمان تا هنگام تسخیر که ۴۰۰۰ سال بود خاندان آنها در لار حکومت می‌کردند و بر اساس طلسمی ملک آنها از اسیب‌ها مصونیت داشت.

رخت کیانی نه و او روح وار تخت برآورده به چرخ برین

چنان که‌ز عقل فتوی می‌ستانی علَم برکش بر این کاخ کیانی

خسرو خرسندی من در ربود تاج کیانی ز سر کیقباد

کمان کیانی گرفتم به چنگ به پیکان پولاد و تیر خدنگ

کیانی ، مرتضی، کهن دیار گیان/ تاریخ نهاوند، انتشارات سفیر اردهال ، تهران.۱۴۰۰

ز زین کیانیش بگشاد تنگ به بالین نهاد آن جناغ خدنگ

می گویند ارگ را سیاوش پادشاه کیانی بنا نهاده است. گویند سیاوش که به توران گریخته بود پس از دیدن دختر افراسیاب دل بر او می‌بازد. افراسیاب ازدواج آن دو را تنها به آن شرط می‌پذیرد که سیاوش برای دخترش خانه‌ای محصور به پوست یکی گاو بسازد، شرطی که ناممکن به نظر می رسیده. ولی سیاوش خردمند پوست گاو را رشته رشته می‌کند و آن رشته‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد و در محیط ایجاد شده این ارگ را بنا می‌کند.

چو رستم بدیدش کیانی کمند بیفگند و سرش اندر آمد به بند