کیال

آرام مایکیال، حسابدار شرکت کام‌ساکس، پیمانکار طرح احداث خط راه‌آهن سراسری بود و ناگزیر به سفرهای گوناگون می‌رفت. واروارا برای همراهی با همسرش، دو دخترشان را چند سالی به مدرسه شبانه‌روزی کاتولیک‌های اصفهان سپرد…

هر که تخم کین شه کارد چو وقت داس گشت داس بر دارنده را دست اجل کیال باد

لیس فی بحر جودک المیزان لیس فی قدر بذلک المکیال

اگر ز عقل تو عشری قضا بپیماید بساط هفت زمینش نه بس بود مِکیال

آمد گه نوروز و جهان گشت دل افروز شد باغ ز بس گوهر چون کیله کیال

در روزهای عید انواع غذاهای معروف شان شامل دلمه، کوفته ساتری، «کوفته سنگی»، «کباب تابه‌ای»، «کوفته تابه‌ای»، «چاناق»، «کیالان» (که از گوشت سر گاو درست می‌کنند) و غیره است.

آلما مایکیال (۲۲ فروردین ۱۳۱۱ – ۱۸ اسفند ۱۴۰۰) ، شاعر ارمنی‌تبار و از مادری روس بود و او همسر هوشنگ ابتهاج بود. آلما در بندر انزلی زاده شد و در رشت و اصفهان و تهران بزرگ شد و تحصیل کرد.

کف شه چو مکیال ارزاق شد پذیرای حاجات آفاق شد

به زیبقی مقنع، به احمقی کیال به روز کوری صباح و شب روی احباب

راهی است به دین اندر مر شیعت حق را جز راه حروری و کرامی و کیالی

دیرست تا که بر در ابنای روزگار مکیال خرمن نفس من ثنای تست

وی در سال ۱۳۶۶ همراه خانواده خود به آلمان مهاجرت کرد و تا پایان عمر به ایران سفر می‌کرد. او در ۱۳۳۲ با همسرش، شاعر آلما مایکیال (۲۲ فروردین ۱۳۱۱ – ۱۸ اسفند ۱۴۰۰) که ارمنی‌تبار بود، آشنا شد و با او زندگی می‌کرد. آن‌ها در ۱۳۳۷ با یکدیگر ازدواج کردند. او از این ازدواج چهار فرزند به دنیا آورد: یلدا (زاده ۱۳۳۸)، کیوان (زاده ۱۳۳۹)، آسیا (زاده ۱۳۴۰) و کاوه (زاده ۱۳۴۱).