کوکایین
معنی کلمه کوکایین در دانشنامه آزاد فارسی
C۱۷H۲۱NO۴. آلکالوییدی حاصل از عصارۀ برگ درخت کوکا. در پزشکی کاربردهای محدودی دارد و عمدتاً برای بی حسی موضعی به کار می رود و مخاط بینی و گلو بلافاصله آن را جذب می کنند. سمی و اعتیادآور است و مصرف آن به صورت داروی محرک غیرقانونی است. کراک از مشتقات کوکائین است. کوکائین اولین بار در قرن ۱۹ در آلمان از گیاه کوکا استخراج شد. قسمت اعظم کوکائین جهان از درختان کوکایی به دست می آید که در پرو، بولیوی، کلمبیا، و اکوادور می رویند. تولید سالیانه این ماده را ۲۱۵هزار تن برآورد می کنند و بخش عمده ای از فرآیند عمل آوری آن در کلمبیا صورت می گیرد. گرفتگی سرخرگی از آثار جانبی مصرف کوکائین است و سبب ایجاد درد در قفسۀ سینه می شود. استفادۀ درازمدت از آن به فرد صدمات روانی و جسمی وارد می آورد.
جملاتی از کاربرد کلمه کوکایین
در ایالات متحده آمریکا مصرف معمولی کوکایین با میزان بالای اضطراب و اختلالات عاطفی ارتباط بسیاری داشته‌است. مصرف مکرر کوکایین، همانند آمفتامین، با افزایش سایکوز اسکیزوفرنیک گونه ارتباط دارد.