کوچ نشین

آسی‌ها از آلان‌ها یک قبیله کوچ نشین ایرانی سرچشمه می‌گیرند در قرن هشتم یک پادشاهی یکپارچه آلان در قفقاز شمالی پدید آمد و آلانیا نام گرفت. درحدود سال‌های ۱۲۳۹ تا ۱۲۷۷ پادشاهی آلانیا به دست مغول و بعداً به دست ارتش تیمور افتاد و آلانی‌ها را قتل‌عام کردند. بازماندگان در بین آلان‌ها به سمت کوه‌های قفقاز عقب‌نشینی کردند و به تدریج مهاجرت به جنوب را از طریق کوه‌های قفقاز به سمت پادشاهی گرجستان آغاز کردند..

تا قبل از سال ۱۳۰۷ که مدارس عشایری مدرن دولتی در قالب دارالتربیه عشایری احداث شود، سواد آموزی مدرن در بین کوچ نشینان رواج نداشت بلکه سواد آموزی به شکل سنتی بود. بدین صورت که افراد ثروتمند از یک ملا یا میرزا دعوت می‌کردند که به فرزندان آنان سواد بیاموزد. حقوق وی را با هم اولیای فرزندان تأمین می‌کردند.

با این توضیح غذای بختیاری‌ها را باید به دو بخش یکجانشینی و کوچ نشینی تقسیم کرد.

افسانه رزم‌های ایگور (اسلاوی شرقی باستان: Слово о пълкѹ Игоревѣ) داستان مبارزات ایگور یک شعر حماسی قرون وسطایی روسی است که لشکرکشی شاهزاده ایگور سواتوسلاویچ کیف علیه قبایل کوچ نشین پولوفتسی را در قرن دوازدهم بازگو می‌کند. این شعر که به زبان اسلاوی شرقی قدیم نوشته شده است، داستان سفر ایگور را برای انتقام از یورش پولوفتسی‌ها به سرزمین‌هایش و دستگیری بعدی او توسط دشمن بیان می‌کند.

جمعیت کوچ نشینان استان فارس در آخرین سرشماری، حدود ۱۳۱٬۷۱۷ نفر و ۲۴٬۸۰۲ خانوار برآورد شد که این رقم از ۴٫۲ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۰٫۸ درصد در سال‌های اخیر کاهش داشته‌است. همچنین نسبت جمعیت شهری به کل جمعیت استان فارس از ۴۲٫۹ درصد در سال ۱۳۵۵ به ۶۱٫۲ درصد در سال ۱۳۸۵ افزایش یافته که بیانگر افزایش میزان مهاجرت روستاییان به شهرها است و این امر نشان دهنده نبودن تعادل در پراکندگی نقاط شهری استان فارس می‌باشد.

در برخی از منابع، لرها و دیلمیان و بلوچان و اقوام دیگر را جز کرد (یعنی کوچ نشین) شمرده‌اند؛ زیرا واژه کرد به معنی یک نوع شیوه زندگی و نه معنی زبانی بوده‌است. اما از لحاظ قومیت لرها گروهی جدا از کردها حساب می‌شوند. نام لر در متون تاریخی پس از حمله اعراب به ایران، اولین بار در قرن ۴ هجری قمری به شکل واژه‌های اللّریه، لاریه، بلاد اللور و لوریه در متون بازمانده از آن دوران بروز می‌کند.