کوه بیستون

به کوه بیستون فرهاد مشغول و از این غافل که جوی شیر آخر بر سر او جوی خون گردد

تویی آن شاهد شیرین تکلم من آن فرهاد کوه بیستونم

گرکوه بیستون طرف بحث من شده است در خاک و خون به موی مدارا کشیده ام

بنای طاقت اگر کوه بیستون شده است حریف جلوه ناز گران رکابش نیست

هر لاله‌ای که سر زند از کوه بیستون ساغر به طاق ابروی فرهاد می‌زند

حدیث محنت فرهاد و کوه بیستون کندن به کار من چه می‌ماند؟ که در عشق تو جان کندم

تو کوه بیستون از پا درآری چرا افزار در سفتن نداری

به ناخن از غم او گر خراشم سینه خود را ز کوه بیستون آوازه فرهاد برخیزد

هم به صحرای جنون مجنون خطابم داده‌اند هم به کوه بیستون خارا تراشم کرده‌اند

وگر جویی نشان از من کنونش بود شهرت به کوه بیستونش