کوفت

من از بیم بر سر گرفتم سپر همی کوفت بر پشت و پهلو و بر

-بریدگی و کوفتگی‌های متعدد در اجراهای مختلف

هر کجا سنگی به دست افتد بدل خواهیم کوفت هر کجا خاکی بچشم آید به سر خواهیم کرد

-مجموعه ای از خراشیدگی‌ها، کوفتگی‌ها و شکستگی استخوان بر اثر برخورد با اعضای گروه.

شد چو فلک به کام تو، نوبتیان نام تو طبل ظفر به نام تو، کوفته و آن نواگری

محمّدبن حامد گوید نزدیک احمد خضرویه بودم بوقت نزع و نود و پنج سالش بود و مسئلۀ از وی پرسیدند چشمهاء او پر آب شد و گفت نود و پنج سال است تا در همی کوبم اکنون باز می گشایند ندانم که بسعادت بازگشایند یا بشقاوة و مرا وقت این کجا است و هفتصد دینار وامش بود و غریمان وی نزدیک بودند گفت اَلّلهُمَّ یارب، رهن مال نزدیک خداوند مال من بودم و تو از ایشان باز میستانی تو این وام بگزار هم در ساعت یکی در بکوفت و گفت وام خواهان احمد کجااند و از وام ایشان بگزارد پس جان تسلیم کرد. وفات وی اندر سنۀ اربعین و مأتین بود و احمد خضرویه گوید هیچ خواب نیست گران تر از شهوت و هیچ بندگی نیست سخت تر از شهوة و اگر نه گرانی غفلت بودی شهوة بر تو ظفر نیافتی.

آمد آن مه دران خرابه شتاب همچو مهتاب کوفتد به خراب

پس پی رزم ملک محمود سکزی، شهریار خیمه و خرگاه عزت کوفت در آن مرغزار

کنون کوفتادی به چنگم اسیر شدی کند رای و شدی کند ویر

دوش در آهنگ «عشاق » از «نوا» می‌کوفت پا می‌کند آن گل‌بدن امروز در «شهناز» رقص

کوه صَدا داد از آن بانگِ بوس نوبتیِ عشق فرو کوفت کوس

در این میانه یکی در بکوفت، گفتم کیست؟ جواب گفت که: ابشر علی قدوم بشیر