کوره

دکان او بود سر منزل من بود چون کوره آتش دل من

جوشن خط است موی چون زره در رزم عشق کوره را داود از فولاد و از آهن مکن

باغبان از درخت چند ورق چید و در کوره کرد بهر عرق

کورهٔ دوزخ مرگ آتش از آن تیغ ستد کوزهٔ جنت جان مایه از آن جام گرفت

اسکالات، نام یکی از محلات تبریز است که در خیابان راه‌آهن، بین قونقاباشی و کوره‌باشی واقع شده است. پس از دایر شدن خطوط اتوبوسرانی تبریز در سال ۱۳۲۴ شمسی، قبل از اتوبوسرانی تهران، این محل ایستگاه خط ۵ «راه‌آهن - خطیب»، بوده و در بین مردم هم تا امروز به نام اسکالات معروف است.

گل در میانِ کوره بسی دردسر کشید تا بهرِ دفعِ دردِسر آخر گلاب شد

راه پرسی از کسی کوره ندید یک تنی زین راه دل آگه ندید

از دلِ چون کوره گر آهی بر آرم چشمۀ خور باز پوشاند دخانش

این شهرستان در سال ۲۰۱۱ میلادی ۶۶٬۸۶۱ نفر جمعیت داشته‌است و مرکز آن شهر راکوره است.

بر عطارد ز نقره‌کار‌ی دست رنگی از کورهٔ رصاصی بست

نهی بکوره اسراف نقد و نسیه بچند خدای دوست نمیدارد اینقدر اسراف

مگر که باد خزانی بباغ ضرابست که آفتابش کوره است و آبدان سندان