کوتوال

به‌کوتوال حصار آنچنان جهان شد تنگ که حصن نای به مسعود و چاه بر بیژن

کجا کوتوالم به توران دیار نباشد به چین همچو من یک سوار

بمنهیان حواس و بخازنان خیال بکوتوال دماغ و بترجمان زبان

روز آدینه غرّه این ماه بود و سر سال، امیر پس از بار خلوتی کرد با وزیر و کوتوال و بو سهل حمدوی و عارض و بو الفتح رازی و بدر حاجب بزرگ و ارتگین سالار نو .

دل چو ایمان خانه شد توحید باشد کدخدای آسمان چون قلعه شد خورشید باشد کوتوال

حسبی‌الله چون حصاری روز و شب پیرامنت کوتوال آن حصار از نعمتت نِعمَ‌النّصیر

بگشادی این سه قلعه‌ که هر قلعه را سزد کس مهرکوتوال بود ماه پاسبان

دارد گمان زلزله از بی‌قراریم سرهنگ جان که قلعهٔ تن راست کوتوال

دل شهر بند وحدت گنج جلال سلطان کوپال فقر بر کف عشقست کوتوالش