کوتاهی

دانه مارا سموم ناامیدی سوخته است ورنه کوتاهی ندارد مد انعام بهار

پیش از آدم ز دست کوتاهی دوستی داشت مرغ با ماهی

روزی از روزهای دیماهی چون شبِ تیر مه به کوتاهی

آنچه از مستی و کوتاهی شبی آهنگ کرد تا سر زلفش نگیرد زود ازو سر بر گرفت

تو ای شاهین نشیمن در چمن کردی از آن ترسم هوای او ببال تو دهد پرواز کوتاهی

آخر از کوتاهی خود، بخیه ی زخمی نشد رشته ی گوهر ز چشم سوزنم افتاده است

متن کوتاهی است که در آن از زبان زرتشت به گشتاسب دعا شده و در ضمن آن خصوصیات و صفت‌های شاه‌ها و قهرمان‌های باستانی و ایزدها ذکر گردیده‌است.

چه سازم با چنان بالابلندی عشوه پردازی که در دیدن ز کوتاهی نگاهم پیش پا افتد

سر ما و در میخانه که طرف بامش به فلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی

شب افسانهٔ زلفش، ندارد گرچه کوتاهی به خواب بیخودی نگذارد آن صبح بناگوشم

افسانه‌ها به بستن مژگان تمام شد کوتاهی امل به همین عقده بند بود