کوبی

تا برعنائی نکوبی دست و پا زانکه این فسق است در راه خدا

اندر چرش جان آ گر پای همی‌کوبی تا غوطه خورم یک دم در شیره بسیارم

بکوبید با گرز دروازه گاه که باید بر این شهر یابید راه

نی طعامی دیده پایش تیغ و داس نی سرش کوبیده جور سنگ آس

برده هر یک به زعفران کوبی دسته هاونم به هاون خویش

قرنها بر لاله پا کوبیده ئی عارض از شبنم چو گل شوئیده ئی

چرا جوئی وفا از بی وفائی چه کوبی بیهده سرد آهنی را

چو نوشیدم ز تتماجش فروکوبید چون سیرم چو طزلق رو ترش کردم کز آن شیرین بریدستم

بکوبید گوپال و گرز گران چو پولاد را پتک آهنگران

لیلی و کرشمه های خوبی قیس و غم عشق و سینه کوبی