کوب
معنی کلمه کوب در لغت نامه دهخدا

کوب

معنی کلمه کوب در لغت نامه دهخدا

کوب. ( اِمص ) ضربی و آسیبی و کوفتی باشد که از چوب و سنگ و مشت و امثال آن به کسی رسد وآن را به عربی صدمه گویند. ( برهان ). ضربی که از کوفتن و کوبیدن به کسی رسد مانند سنگ و چوب که بر کسی زنند. ( آنندراج ). صدمه و ضربه و لطمه و ضرب. ( ناظم الاطباء ). ضربت. زدن. صدمه. آسیب. ( فرهنگ فارسی معین ). ضرب. زخم. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
میوه نوباوه نترسد ز چوب
مرده دل آزرده نگردد ز کوب.ناصرخسرو.به تن زو کوب خورده کوه ساکن
به تک زو خاک خورده باد عاجل.ابوالفرج رونی.من کوب بخت بینم منکوب ازآن شوم
من کوس فضل کوبم منکوس ازآن بوم.خاقانی.کوب اهل زمانه بر دل من
راست با آبگینه سندانی است.خاقانی.کوب این واقعه بر مجد و کرم بود همه
درد این حادثه بر فضل و شرف زد یکسر.رضی الدین نیشابوری.خلق خوب و زشت نیست از ما نهان
می زند بر دل به هر دم کوبشان.مولوی.گر ترا کوبی رسد از رفتن مستان مرنج
با چنان ساقی و مطرب کی رود هموار مست.مولوی.ز کوب غم چه غم دارم که با او پای می کوبم
چه تلخی آیدم چون من بر شیرین ذقن باشم.مولوی.بگویم تا ز سوزت گرم سازند
ز ضرب و کوب سختت نرم سازند.کاتبی. || کوبیدن. کوفت. قرع. ( فرهنگ فارسی معین ) : کوب میان کوبنده ای و کوفته ای بود. ( مصنفات بابا افضل از فرهنگ فارسی معین ). محسوسات به ذات به دو قسم بخشیده شود، یکی آنکه خاص یک حس را بود چون رنگ حس بینایی را و کوب حس شنوایی را. ( مصنفات باباافضل ایضاً ).
- کند و کوب ؛ کندن و کوبیدن :
نه گفت اندرو کار کردی نه چوب
شب و روز از او خانه درکند و کوب.سعدی.- بکوب بکوب ؛ زدن و کوبیدن و کوفتن.
|| ( نف ) کوبنده و زننده. مانند: پایکوب ؛ کسی که پای بر زمین می زند مانند رقاص. و دشمن کوب ؛ آنکه دشمن درهم می شکند و منهزم می کند. و توپ قلعه کوب ؛ یعنی توپی که قلعه را می کوبد. ( از ناظم الاطباء ). در ترکیب گاه به معنی کوبنده آید مانند: زرکوب. طلاکوب. ( فرهنگ فارسی معین ). و مانند آبله کوب. آهن کوب. ادویه کوب. باروت کوب. باره کوب. برنج کوب. بوریاکوب. پی کوب. تنباکوکوب. جاده کوب. خال کوب. خرپاکوب. خرمن کوب. دارکوب. زردچوبه کوب.ساروج کوب. شالی کوب. صخره کوب. طلاکوب. کلوخ کوب. کوه کوب. گچ کوب. گوشت کوب. مغفرکوب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به هر یک از کلمات بالا شود. || ( ن مف ) در ترکیب گاه به معنی کوبیده آید مانند: زرکوب. میخ کوب. ( فرهنگ فارسی معین ). به معنی کوبیده : دیوارکوب. طلاکوب. سیم کوب. نقره کوب. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || ( اِ ) آلتی که فیلبانان فیل را بدان رانند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). آلت پیلبانان ، یعنی آهنی کج که بر سر فیل کوبند. ( آنندراج ). این معنی را از شعر اسدی استخراج کرده اند. در لغت فرس اسدی آمده : کوب آلتی است که پیلبانان را شاید. اسدی گوید مانند :

معنی کلمه کوب در فرهنگ معین

(اِمص . ) ۱ - صدمه ، ضربه . ۲ - آلتی که فیلبانان فیل را با آن زنند.

معنی کلمه کوب در فرهنگ عمید

۱. = کوزه
۲. جام.
۱. = کوبیدن
۲. کوبنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): آهن کوب، برنج کوب، پایکوب.
۳. کوبیده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): سرکوب، طلاکوب.
۴. (اسم مصدر ) [قدیمی] آسیب، صدمه.
* کوب خوردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] صدمه خوردن، آسیب خوردن، کوفته شدن.

معنی کلمه کوب در فرهنگ فارسی

کوزه، جام، مکعب، هشت گوش، هشت گوشه
( اسم ) قسمی بوریا که گیاه آن بسیار گنده و نرم باشد .
باریکی گردن. کلانی سر

معنی کلمه کوب در دانشنامه عمومی

کوب ( نام علمی: Kobus kob ) نام یک گونه از سرده کل های آفریقایی است.
معنی کلمه کوب در فرهنگ معین

معنی کلمه کوب در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَکْوَابٍ: کوزه های بدون دسته - ظروف آب (اکواب جمع کوب ، به معنای ظرف آب است ، البته ظرفی که مانند لیوان نه دسته داشته باشد و نه لوله )
تکرار در قرآن: ۴(بار)

معنی کلمه کوب در ویکی واژه

صدمه، ضربه.
آلتی که فیلبانان فیل را با آن زنند.

جملاتی از کاربرد کلمه کوب

بگفتش در مزن ای در زن سرد مکوب ای آهنین دل آهن سرد
ز تاب رمح تو گردد هوا پر از شعله ز کوب گرز تو گردد زمین پر از زلزال
آلکوبلاس ۴۳٫۵ کیلومترمربع مساحت و ۸۴۲ نفر جمعیت دارد و ۷۷۴ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است.
در استان ایلام نیز، مردم در اعتراض به سرکوب معترضان در خوزستان، تظاهرات کردند.
یگانه عالمی شاها، چه گویم بیش ازین؟ زیرا همان آبست اگر کوبی هزاران بار در هاون
بس که بر وی رسیده کوب ز دهر مانده بر پشت و روی او آثار
فیشر با بازی در نقش مکمل در فیلم فانتزی اسکوبی-دو (۲۰۰۲) به هالیوود رفت و از آن زمان در فیلم‌هایی مانند مهمانان ناخوانده عروسی (۲۰۰۵)، اعترافات یک معتاد به خرید (۲۰۰۹)، زنان ازدواج‌نکرده (۲۰۱۲)، گتسبی بزرگ (۲۰۱۳)، اکنون مرا می‌بینی (۲۰۱۳) و حیوانات شب‌زی (۲۰۱۶) ایفای نقش کرد.
عشق چون ناله سرکند،عشاق پای کوبان روند برسردار
چه گویی این که پامال غلامانت کنم بر در به راه خویشم، ای سلطان، لگدکوب سواران گو
حاجی محمدکزکرم از سنگ نشناسد درم کوبش حرم خویش ارم یارش قوی خصمش نوان
به شمس مفخر تبریز از آن رسید دلت که چست دلدل دل می‌نمود مرکوبی
تا نکوبی گندم اندر آسیا کی شود آراسته زان خوان ما
با چنین حالی که گفتم خود بده انصاف من چون توانم دید او را در لگدکوب دواب