کنگره

بر کنگره عرش ضرورست کمندی چون شانه سر زلف دلارام گرفتیم

از قبائی قلعه آور بدست کش کلاه و جبه باشد کنگره

تو را ز کنگره عرش می‏زنند صفیر ندانمت که در این دامگه چه افتاد است

سیر ستارگان فلک نیست در بروج بر گوشهای کنگرهٔ بارگاه اوست

فراز کنگره کبریاش مرغانند فرشته صید و پیمبر شکار و سبحان گیر

هر خشت که بر کنگرهٔ ایوانی‌ست انگشت وزیر یا سر سلطانی‌ست

سر کنگره ، گرد دیوار باغش بساید همی پیکر اندر دو پیکر

تیراو گرچه سبک سنگ بود کنگره بفکنداز برج حصار

هم آخرْ کار کاو بی‌تاب گردد هم او هم کنگره پرتاب گردد

سید قدم در مملکت بنهاد، چهارده کنگره از قصر کسری بیفتاد و در کعبه سیصد و شصت بت بود، همه در روی در افتادند. و از چهار گوشه عالم بانگ برآمد که: جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ. گوهر نبوت بر بساط عزّت قرار گرفت، و سرا پرده رسالت بر عرصه زمین زدند، و اطناب آن از شرق عالم تا غرب عالم برسید: نقاب از چهره جمال برگرفته شد، جهان از نثار لفظ شیرین پر درّ و جوهر گشت و از مکارم اخلاق کریم آراسته و پیراسته گشت. و علی هذا