کنون

جوانی کند کوه را زیر دست کنون بر سرم برف پیری نشست

دولتی کز یوسف اندر مصر بود از نو آن دولت کنون در کوی تست

کنون برنشین تا به ایران رویم به نزدیک شاه دلیران رویم

یقین در جان خود دیدی رخ یار درون جان کنون جانان پدیدار

که من دین او برگزیدم کنون ندانم جز او سوی حق رهنمون

خرج می کردی و معشوق هر آن چیز که بود تو کنون بی‌ زری و من ز تو هستم بیزار

برین سروم اکنون اگر ره فتاد نه گستاخم ای شه که چون بامداد

اکنون بخدمت ملکی مانده ام که او نگذاردم همی زبر خویش راستر

امید وصل تو اکنون محقّقست از آنک وصال یوسف و یعقوب ز ابن یامین بود

قاسم این عمر گرامیست بغفلت مگذار عمر بر باد شد، اکنون چه بود درمانم؟