کنسرتو

معنی کلمه کنسرتو در لغت نامه دهخدا

کنسرتو. [ ک ُ س ِ ت ُ ] ( ایتالیائی ، اِ ) همراهی یک یا دو یا سه ساز که وظیفه اصلی را عهده دارند با ارکستر سمفونیک. کنسرتو با سمفونی فرقی چندان ندارد و دارای همان شکل سونات است. سازهایی که اکنون معمولاً در کنسرتو وظیفه تک نواز را به عهده می گیرند عبارتند از پیانو، ویولن ، قره نی ، چنگ وویولن سل. در کنسرتو قطعاتی به نام «کادانس » وجود دارد که ساز تک نواز ( سولیست ) بدون آنکه ارکستر وی را همراهی کند آنها را می نوازد، و این بیشتر برای نشان دادن هنر نوازندگی و مهارت اوست. گاهی به جای ارکستر سمفونیک ممکن است ارکستر سازهای زهی یا بادی در کنسرتو با ساز تک نواز همراهی کند. ( فرهنگ فارسی معین ).

معنی کلمه کنسرتو در فرهنگ عمید

آهنگ موسیقی که برای یک ساز و همراهی آن با ارکستر سمفونیک ساخته شده باشد.

معنی کلمه کنسرتو در فرهنگستان زبان و ادب

{concerto} [موسیقی] یکی از انواع موسیقی که برای اجرای تکنوازی با همراهی سازگان تصنیف می شود

معنی کلمه کنسرتو در دانشنامه آزاد فارسی

کُنْسِرتو (concerto)
ساخته ای موسیقایی ، معمولاً در سه موومان ، برای تک نوازی ساز (یا سازها) و ارکستر. این فرم در خلال قرن ۱۸ از فرم ارکستریِ کنچرتو گروسّو تکامل یافت ، که در آن گروهی از سازهای تک نواز (کنسرتو) در تقابل با یک ارکستر کامل (ریپیِنو) قرار می گیرند. کورِلّی و تورِلّی از نخستین آهنگ سازان کنسرتو بودند، و سپس ویوالدی، هَندل، و باخ (کنسرتوهای براندنبورگ) این کار را دنبال کردند. موتسارت حدود ۴۰ کنسرتو ساخت (۲۷ کنسرتو برای پیانو). بتهوون پنج کنسرتو برای پیانو ساخت، در حالی که یک کنسرتو برای ویولن و یک کنسرتو هم برای ویولن، ویولن سل و پیانو ساخته است. بلا بارتوک در ۱۹۴۴ با کنسرتو برای ارکستر خود مفهوم تازه ای از این فرم را ارائه داد، که در آن هیچ تک نواز خاصی وجود ندارد، بلکه بیشتر جولانگاه نمایش مهارت کلّ ارکستر در نوازندگی ، به صورت هم نوازی و با تک نوازی های کوتاه فردی ، برشمرده می شد. این فرم را ویتولد لوتُسلافسکی (۱۹۵۴)، اِلیوت کارتِر (۱۹۲۹)، و راجِر سِشنز (۱۹۷۱) نیز به کار بردند.

معنی کلمه کنسرتو در ویکی واژه

یکی از انواع موسیقی که برای اجرای تکنوازی با همراهی سازگان تصنیف می‏شود.

جملاتی از کاربرد کلمه کنسرتو

وی دانش‌آموختهٔ «کنسرتوار پاریس» و از شاگردان «تئودور دوبوآ» و «امیل دکومب» بود.
نخستین اجرای حرفه‌ای‌اش اجرای کنسرتو پیانو شماره ۳ (لودویگ فان بتهوون در «ارکستر کولون» پاریس در سال ۱۸۹۷ بود. او در سال ۱۹۱۹ «دانشکدهٔ موسیقی پاریس» را بنیاد نهاد و شاگردان برجستهٔ فراوانی را در آنجا تربیت کرد.