کنار دریا

ز چشمم از به کناری، نشو ز طوفان امن کنار چشم من است این، کنار دریا نیست

این ضعیف اشارت آن بزرگ را اشارت حق دانست و از فرموده او تجاوز نتوانست ودر حال آن بزرگ چون خورشید طالع شد و چون باد در حرکت آمد و این خاکسار با دیده پر آب و دل پر آتش چون ابر که از کنار دریا بازگردد گر انبار روی به حضرت آسمان رفعت نهاد چه از گرانباری درر فواید آن بحروچه از گرانباری مشقت هجر.

بدان یتیم که پرورده شد به تلخ و به شور در اندرون صدف بر کنار دریا بار

از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته‌است، می‌توان به چهره پیکاسو، به خانه برگرد گری، به خانه خوش آمدی گری و تابستانی کنار دریا اشاره کرد.

همیشه کردی چو گردبادی کنار دریا بکام سیری بقدر صیدی ز ما ربودی غذاش بودی مقرر

و بیرون حیوان نگاه کن که در قعر دریا حیوانی بیافرید که صدف پوست وی است و وی را الهام داد تا به وقت باران به کنار دریا آید و پوست از هم بازکند تا قطره های باران که خوش بود و چون آب دریا شور نبود در درون وی شود. پس پوست فراهم کشد و با دریا رود آن قطره ها را در درون خویش می دارد چنان که نطفه در رحم و آن را می پرورد. و آن جوهر صدف بر صفت مروارید آفریده است. آن قوت به وی سرایت می کند به مدتی دراز تا هر قطره ای مروارید شود، بعضی خرد و بعضی بزرگ و تو از آن پیرایه و آرایش سازی.

گفتم که تیمم کنم از خاک درش دل گفت که غسل کن کنار دریاست

از ورطهٔ ما خبر ندارد آسوده که بر کنار دریا‌ست

شه بر کنار دریا زان صید کرد یعنی لب تشنه بود بحر و بود آمدن محالش

فکنده شور محبت مرا به صحرایی که موج می زند از هر کنار دریایی

گهی چو رنگ دمان بر فراز کوه بلند گهی چو شیر ژیان بر کنار دریا بار