کمپیر

بسی کمپیر در چادر ز مردان برده عمر و زر مبین چادر تو آن بنگر که در چادر نهان باشد

دین نه آن بازیست کو از شه گریخت سوی آن کمپیر کو می آرد بیخت

عروس ساحر چرخت بدرهای کواکب هست چو چشم از خواب غفلت واکنی کمپیر دندانی

صحبت کمپیر او را می‌درود تا ز کاهش نیم‌جانی مانده بود

پر ده قدحی میرم آخر نه چو کمپیرم تا شینم و می‌میرم کاین چرخ چه می‌زاید

گفت با هامان مگو این راز را کور کمپیری چه داند باز را

هر دو نان خواهند او زوتر فطیر آرد و کمپیر را گوید که گیر

شود طفل و جوان و کهل و کمپیر بیابد علم و رای و فهم و تدبیر