کمردار

بصد لغزیدن از کوه کمردار روان گشته سوی دشت شمردار

تا چرخ کمان دارد تا کوه کمر دارد از فخر کمان داری و ز عز کمرداری

ز بند آن هر دو سگ را برگشاده کمرداری چو شاهی ایستاده

چو دربان بدید آن سپاه‌گران کمردار بسیار و ژوپین وران

ایجان جهول ما تو مور سبکساری بس کوه گران یارا دامن بکمرداری

هرگه که سیر کلک کمردار او کند سردل دوات کلهدارش آشکار