کمر بسته

به خدایی که بر میان قلم از برای سخن کمر بسته است

به فرمان و رایت کمر بسته ایم اگر تندرستیم و گر خسته ایم

چونی ز حرص کمر بسته می دمند از خاک چه بندها که ندارد وجود ازین مردم

کمر بسته به یعقوبش فرستاد وز آن پس در میان آوازه در داد

صباحت آب در گلزارش از جوی گهربسته نزاکت رشته جان را بر آن موی کمر بسته

تو شاهی و ما پیش تختت رهی کمر بسته تا خود چه فرمان دهی

به پیش بزرگان کمر بسته‌ام بی‌آزار یک روز ننشسته‌ام

تا بکوی توفیض یافته راه خدمتت را بجان کمر بسته

نیست موقوف سوال ابرام طبع دون حسب بستن لب هم‌ کمر بسته است در کار طمع

چون کمر بسته مه من به سفر بیرون رفت صد دل آویخته از طرف کمر بیرون رفت