کماس

می بیارید که می داروی درد حکماست مکشیدش که نیاید مدهیدش که نخواست

گناه دشمن پوشد چو تیره گشت بعفو بچیرگی در عفو از شمایل حکماست

قاضی شهر هرات بوده و قاضی منصور فرغانه او را تربیت نموده. غرض، از اکابر فضلا و از اماجد حکماست. وفاتش در سنهٔ ۶۲۶ در هرات. این قطعه از اوست:

صریح گوید گفتارهای او، کاین مرد به غیرت از امرا و به حکمت از حکماست

وهُوَ ابوعبداللّه محمدبن حسن القرشی التمیمی البکری. ازمعارف فضلا و حکماست و در فنون علوم قدرت داشته. تصانیف بسیار دارد و به امام المتکلمین مشهور شده و اکثر عارفین در وی طعن کرده‌اند. مفصلِّ احوال وی در کتب ثبت است. ولادتش در سنهٔ ۵۴۴، وفاتش در سنهٔ ۶۰۶. این اشعار منسوب به اوست و قلمی می‌شود:

چو پرده حرم حرمت از میان برخاست دهن ببستم، چونانکه عادت حکماست

اعتقاد تو چنین است، ولیکن به زبان گوئی او حاکم عدل است و حکیم الحکماست

آنکه عامی و آنکه از علماست آنکه محکوم و آنکه از حکماست

گفته ام ای که نیم نکتۀ تو اند ساله ذخیرۀ حکماست

باد پای پیری اگرچه بشتابد گرد لاشه خر جوانی در نیابد و گفته حکماست که زهر جوانی از راح با سرورتر است و رواح جناح جوانی از مصباح صباح پیر پرنورتر، آن سودا چون سایه نوروز سازنده است و این بیاض چون آفتاب تموزی سوزنده.