کلی

زاهد به حرم نازد و راهب به کلیسا من فارغم از این دو سر کوی تو دارم

و اما کمال گفتند هر چیزی را که ناقص باشد. و ناقص جسم است چو اضافت او بنفس باشد، و ناقص نیز نفس است چو اضافت او بعقل باشد. لاجرم کمال جسم بنفس است که بدو همی زنده شود، چنانک پیش ازین گفتیم از قول فلاسفه. و کمال نفس بعقل از راه این صنع عظیم که عالمست. و دلیل بر درستی این قول آنست که حاصل از وجود نبات و حیوان وجود مردست، که بر نبات و حیوان پادشاست. و تسلط مردم بر نبات و حیوان و بر عالم دلیل است بر آنک غرض صانع از وجود عالم نبات و حیوان وجود مردمست. آنگه چو مردم را با نفس حسی نفس عاقله است، واجب اید که مردم تمام آن باشد که نفس عاقله او بتمامی خویش رسید. و تمامی نفس عاقله بعلمست، و علم جز بسخن بمردم نرسد، و برتر از مردم چیزی نیست جر افریدگار مردم. پس واجب آید که تمامی مردم بسخن خدای باشد نه بچیزی دیگر. و چون سخن معنی دار مردم گوید بآواز و حروف واجب است که (از) نوع مردم از آفریدگار خویش شخصی سخن گوی تمام شود، که آن شخص از خدا گوید. و آن یک شخص واجب آید که بر نوع مردم مسلط باشد. و غرض آفریدگار از آفریدن مردم نیز آن یک شخص باشد (که) بر نوع خویش مسلط شود، چنانک غرض از آفریدن جنس حیوان نیز خدای را آفریدن نوع مردم است، که بر حیوان مسلطست، (و) بدین صفت پیغامبر علیه‌السلام خلق را بفرمان خدای بر علم تکلیف کرد، چنان که گفت: قوله «ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه.»

میعاد‌گه بهارت آنجاست آنجاست کلید کارت آنجاست

آن گره را به صد هزار کلید جست و سررشته‌ای نگشت پدید

السلام ای آنکه ابواب شفاعت روز حشر جز کلید لطف تو بر خلق نتواند گشود

آن مبدعی که چشمه نطق از زبان گشاد قفل در سخن بکلید زبان گشاد

آرتاک گریگوری آراکلیان (ارمنی: Արտակ Գրիգորի Առաքելյան؛ زادهٔ ۲۸ اوت ۱۹۴۵ - درگذشته ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۰۵) یک سیاستمدار و کارشناس آموزشی اهل ارمنستان بود که از تاریخ ۲۰۰۷ تا تاریخ ۲۰۱۲ سمت نمایندگی دوره چهارم مجلس ملی جمهوری ارمنستان را برعهده داشت.

زندگی تنها وبال ما نشد ز اقبال عجز نیستی هم بارتکلیف است تا دوشیم ما

جوانمردی رحیم و تند چون شیر زبانش گه کلید و گاه شمشیر

مراهم در ین جامه نانی بباید نگفتم شدم کلی از قوت خائب

بسیاری از فقها و محدثین بنام شیعه که از مشاهیر بودند از جمله شاگردان کلینی به‌شمار می‌روند:

کلیم دل بقناعت نهاد و چاره نداشت ز دخل خون جگر خون گریه افزون بود