کلبه

در سال ۱۸۷۶، بلایت کلبه‌ای در نیوپورت به نام «شَدی نوک» از شارلوت دی. هاردی خرید و در سال ۱۸۸۰ به‌طور دائم در خانه‌ای در منطقهٔ تاریخی خیابان بلوو در نیوپورت سکنا گزید. در همان سال، کازینوی نیوپورت به روی اولین مشتریان خود گشوده شد و بعدها در دوران طلایی، به مرکز زندگی اجتماعی تبدیل شد.

گذشتی از پی کار دگر بکلبه ی من ز شوق وصل تو شد کار من ز کار عبث

سوی کلبه فقیران به سعادت و سلامت بکجا همی خرامی صنما خلاف عادت؟

دوباره آمدی ای سیل غم‌، نمی‌دانم دگر ز کلبهٔ ویران من چه می‌خواهی‌؟

از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که وی در آن‌ها نقش داشته‌است، می‌توان به فردا به سینما می‌رویم، کلبه جنگلی، عشق اول، مجرد، دوستان، هتل ۵۲، در خوشی و سختی، مادران، در خیابان سپولنی و ع چون عشق اشاره نمود.

او در سال ۱۹۰۳ فیلم «کلبهٔ عمو تام» که از رمان معروف کلبه عمو تام نوشتهٔ هریت بیچر استو اقتباس شده بود را ساخت. در این فیلم برای اولین بار در یک فیلم آمریکایی از میان‌نوشته استفاده شده بود.

بیا ای دل که آمد یار سوی کلبه طغرل حصول دین و دنیا می‌توانی کن نثار امشب!

کشد آه از دل خصمت سوی گردون گردان سر چو دیدش کلبه ئی موحش ز تاریکی و از تنگی

ای هوای تو مرا بی سر و سامان کرده روضهٔ عیش مرا کلبهٔ احزان کرده

در ین کلبه روحی فکار اندر است زنی رانده از روزگار اندر است

بر خبّاز و کلبهٔ هرّاس پیش قصاب و مطبخ روّاس

شب به چشم ما نسازد روز روشن را سیاه کلبه ما را چراغ از دیده بیدار ماست

برو آنجا که سقف سیمکار و قصر زر باشد تو شیطانی کجا درکلبهٔ درویش می‌آیی