کلب

خوش‌تر از دولت جم، دولت درویشی بهتر از قصر شهی، کلبهٔ دهقانی

چون سیه‌پوش یکی مادر دختر مرده کلبه‌هایش همه فرتوت و همه خم‌خورده

سوی میسره نیز پیران برفت برادرش هومان و کلباد تفت

گشته از خرقهای گوناگون پشت ریشش چو کلبۀ صبّاغ

یک دم قدم بهر عیادت رنجه کن شوری برآر از کلبه ی احزان من

گویم اگر عدوی تو کلبست راستست ور چند با شجاعت و باسهم ضیغم است

اب زراعی روستا بر مداری ۱۲ روزه استوار است که هر روز دارای نامی جداگانه می باشد . مانند تمبروو ، مهیبوو ، خوجه غلاموو ، امیر بیگ ، کلبه عباس ، بنیاد و ...

نقلست که در عهد او زاهدی بزرگ بود و پیوسته بر حکیم اعتراض کردی و حکیم کلبه داشت در همه دنیا چون سفر حجاز بازآمد سگی در آن کلبه بچه نهاده بود که در نداشت شیخ نخواست که او را بیرون کند هشتاد بار می‌رفت و می‌آمد تا باشد که سگ باختیار خود آن بچگان را بیرون برد پس همان شب آن زاهد پیغمبر علیه السلام را بخواب دید که فرمود ای فلان با کسی برابری می‌کنی که برای سگی هشتاد بار مساعدت کرد برو اگر سعادت ابدی می‌خواهی کمر خدمت او برمیان بند و آن زاهد ننگ داشتی از جواب سلام حکیم بعد از آن همه عمر در خدمت شیخ بسر برد.

جست برقی و به جان طمع آتش زد و سوخت دی که ساغر زده از کلبهٔ من سر زد و رفت

روی عالم سر بسر طوفان گرفت کلبهٔ بی جودئی نتوان گرفت

تا نهاد آن مست رنگین جلوه پا در کلبه ام بال طاؤسیست هر موج هوا در کلبه ام