کلاه و کمر

ترا داد یزدان کلاه و کمر دگر شاه کیخسرو دادگر

توی خلعت ایزدی بخت را کلاه و کمر بستن و تخت را

شهش داد اسب و کلاه و کمر یکی جوشن و تیغ و خود و سپر

جامع فضل و کرم صاحب سیف و قلم زینت تیغ و علم زیب کلاه و کمر

فتاده در آن بحر خون بی حساب کلاه و کمر همچو موج و حباب

سپه کشان پسرانرا ز بهر خدمت او همی دهند هم از کودکی کلاه و کمر

جوانان و من زنده با پیر سر مرا شرم باد از کلاه و کمر

همان تاج و تخت و کلاه و کمر چه گرز و چه جوشن چه تیغ و چه سر

ز اسپ و پرستنده و سیم و زر ز مهر و ز تخت و کلاه و کمر

که زیبا بود بخشش و بخت را کلاه و کمر بستن وتخت را