کفیدن

چون بر کف او ترنج دیدند از عشق چو نار می‌کفیدند

لب آن از دمیدن آبله کرد کف این از کفیدنش گله کرد

در حسرت آن دانهٔ نار تو دل ما حقا که چو نارست به هنگام کفیدن

مایهٔ نقرس و کفیدن پای همچو کفشی که باشد از آهن