کف بین

معنی کلمه کف بین در لغت نامه دهخدا

کف بین. [ ک َ ] ( نف مرکب ) کف بیننده. آنکه از روی خطوط کف دست کسان اخلاق آنان را بازگوید و از گذشته و آینده ایشان خبر دهد. ( فرهنگ فارسی معین ).

(کَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) فال بین .

آن که از دیدن خط های کف دست کسی از وضع و حال و آیندۀ او خبر می دهد.

( صفت ) آنکه از روی خطوط کف دست کسان اخلاق آنانرا باز گوید و از گذشته و آیند. ایشان خبر دهد .

فال بین.

گهر داشتی ارج نشناختی به نادانی از کف بینداختی

هرچه رابشنوند رد سازند هرچه بدهی ز کف بیندازند

حمله آرد چو شیر بگرازد میل خونین ز کف بیندازد

گر خادم مسجد را قندیل بکف بینم از شوق دلم گوید کاین ساغر و آن ساقیست

چون نیک نظر کنی بماهیت کف بینی که جهان خیال و خوابست همه